تصحیح چند گفته‌ی غلط در مورد آموزش موسیقی کودک

1. کودکان در کلاس­ های موسیقی، ارف می زنند.

کارل ارف آهنگساز بزرگ آلمانی (1982- 1895) اقدام به تکامل و طراحی  سازهایی هماهنگ با توانایی های جسمی کودک نمود و این ساز­ها به مرور دارای تنوع بیشتری شد. زیلوفن، متالوفن، بلز و... به همراه فلوت ریکوردر و سازهای کوبه ای ساده(طبل های کوچک، چوب ، سنج و...) از جمله ساز هایی هستند که وی برای  اجرای کنسرت و ارائه ی شیوه اش استفاده می­نمود.

در نتیجه: اغلب سازهایی که در کلاس های موسیقی ِکودک استفاده می شود همان هایی هستند که ارف انتخاب کرده بود.(با این بینش نامیدن ارف بر روی این سازها به منظور اختصار توجیه پذیر است.)

2. کلاس های آموزش موسیقی به کودک ارف نام دارد.

در بیشتر کلاس­های موسیقی کودک از سازهای توضیح داده شده استفاده می­شود اما روش آموزشی آنها روش­هایی بنا شده بر پایه ی فلسفه­ی ارف نمی­باشد. فلسفه ارف به طور خلاصه به بداهه پردازی و خلاقیت کودک تکیه دارد و از سال  1965 کارگاه­ هایی به منظور ترویج  این تفکر بر پا شده اند.

(در ایران نیز از تابستان نود و یک، گروه آدمک  اقدام به بر پایی کارگاهی با عنوان ارف-شول ورک نموده است.برای اطلاعات بیشتربه www.iorf.com مراجعه کنید.)

به غیر از کارل ارف اشخاص دیگری همچون کلودیو مونته سوری، امیل ژاک دالکروز، زولتان کودای شی-نی-چی سوزوکی و...به فعالیت در حوزه ی آموزش موسیقی کودک پرداخته و هر یک روش ها و فلسفه های منحصر به فردی را ارائه داده اند؛ و در کلاس آموزش موسیقی به کودک از هر کدام از این روش ها می­توان بهره جست.

افرادی صاحب نامی چون ناصر نظر، سودابه سالم، فریبرز رستمی، مهدی آذر سینا و... نیز در ایران روش ها و ایده های خاص ِ خود را ترویج می­دهند. و خلاصه اینکه تنها استفاده از این نوع سازها منجر به نامگذاری ارف روی کلاس آموزش موسیقی به کودک نمی باشد.

در نتیجه: معمولا کلاس های آموزش موسیقی به کودک همان ارف نیست.

3. کودکان ابتدا باید به کلاس ِ موسیقی ِ کودک بروند بعد از آن ساز ِ اصلیشان را انتخاب کنند.

هدف از کلاس های موسیقی ِ کودک آشنا کردن کودک با دنیای موسیقی و پیشتر از آن افزایش توانایی های ذهنی اوست، بدیهی است که وی در صورت گذراندن این کلاسها آمادگی ِ بیشتری برای شروع ساز خواهد داشت اما کلاس موسیقیِ کودک پیش نیاز ِ شروع ساز تخصصی نیست.

در نتیجه: کودکان اگر به کلاس موسیقی ِ کودک بروند علاوه بر رشد توانایی های ذهنی، آشنایی با دنیای موسیقی و ... برای آموزش تخصصی ساز پذیرا تر خواهند شد.

4. دوره­ی نواختن بلز که تمام شد نواختن فلوت ریکورد شروع می­شود.

به طور طبیعی ضربه زدن و کنترل ضربات با دست به منظور نواختن ساز کوبه ای آسان تر از کنترل ِ دمیدن و نواختن ساز کششی ِ فلوت است، به همین دلیل با توجه به توانایی های جسمی ِ کودک شروع با ساز های کوبه ای همچون دقک، چوب، طبل و ...و بعد از آن اضافه کردن بلز یا زیلوفن انتخاب مناسب تری است، هر چند که این  انتخاب ها کاملا بستگی به روش و شیوه ی مربی دارد زیرا در بعضی از طراحی های کلاس، هدف مربی آزاد گذاشتن کودک برای انتخاب ِ ساز به منظور فراهم آوردن بستری برای کشف و بروز خلاقیت وی می باشد.

در نتیجه: با توجه به اینکه هدف از کلاسِ موسیقی ِ کودک تنها نواختن چند ساز ِ کودکانه نیست،" کِی؟" و "به چه مدت؟" نواختن یک ساز  موضوع چندان مطرحی نیست.

5. کودک را به کلاس موسیقی می­بریم که باهوش شود.

هر چند که نتایج  آزمایشات و مقالات گوناگون مبنی بر تاثیر مثبت آموزشِ موسیقی بر مغز می­باشد؛ اما فرستادن کودک به کلاس موسیقی با هدف ِ باهوش شدن ِ او خواسته ی ضعیفی در برابر اقدامی چنین مسئولانه است؛ به گفته­ی انیشتین: اگر میخواهید کودکتان باهوش شود برای او قصه بگویید.( به نقل از نسترن کیمیاوی). تجربه نشان می­دهد که هوش به تنهایی عامل ِ ایجاد موفقیت نیست.

در نتیجه: کودک را به کلاس موسیقی میفرستم چون کودکم را دوست دارم!

-----------------------------------------------------------------------------------آلاله دانشمند

تاریخ انتشار: ۱۳۹۱/۱۲/۲۳